Ultimate magazine theme for WordPress.

از درد بی درمانی که از رامسر تا بابلسر به آن دچار شدیم را مناطق ساحلی لاریم جویبار تکرار نکنیم!!

0

بهمن صادقی لاریمی “کارشناس ارشد برنامه ریزی”، هراز گاهی موضوعاتی در خصوص زمین­های ساحلی روستای لاریم مطرح می گردد که نتایج آن برای هیچکس خوشایند نیست، زیرا در حال حاضر آنچه که کشور بیشتر از همه به آن نیاز دارد آرامش است، که آن هم در سایه قانون و احترام به آن قابل تحقق می باشد، در همه قوانین و مقررات مرتبط با واگذاری زمین­های اطراف روستاها، اولویت واگذاری به محلی ها و بومی ها بوده مگر در موارد خاص و استثنایی، صرفا در یک فضای آرام می­توان تصمیم عقلایی گرفت. لذا همه­ی ما باید تلاش کنیم تا این فضا فراهم گردد، همانگونه که مسئولین محترم شهرستان جویبار و استان می دانند روستای لاریم از محدود روستاهای ساحلی در شمال  کشور است که چشم طمع به منابع ملی ساحلی نداشته و زمین­هایی را که سالیان سال پدران ما آنرا برای آیندگان خود گذاشتند حفظ نموده وحاضرند آنرا برای آیندگان هم حفظ نمایند.url

اهالی روستا هیچگونه تعرضی به زمینهای ساحلی نداشته و شاید محدود روستایی باشد که هنوز تپه های شنی در ساحل آن می درخشند، آنها  هم  می توانستند مثل بسیاری از ساحل نشینان در زمانی که همه در بی خبری محض بودند این زمینها را تصاحب کنند، زیرا لاریم چه در زمانی که جزء شهرستان قائمشهر بود و چه الان که جزء شهرستان جویبار می باشد یکی از بزرگترین و پرجمعیت ترین روستا بوده و هست، با اینکه این روستا به علت جمعیت  بالا از سرانه پایین تری از نظر زمینهای کشاورزی نسبت به بقیه روستاهای همجوار برخوردار است ولی هرگز چشم طمع به زمینهای ساحلی نداشته و حتی الامکان تلاش نموده آن مناطق را جهت استفاده عموم  مردم ایرا ن آماده نماید مسئولان دلسوز، صادق و همراه  با مردم در استان و شهرستان بسیار زیاد هستند که جا دارد از زحمات همه آنها تشکر و قدر دانی گردد بحثم با آن عده محدودی است  که مجوز تصرف زمینهای ملی را با هماهنگی لابی های فرصت طلب و رانت جو تحت عنوان شهرک سازی، پرورش ماهی پرورش مرغ و خروس، گل و بلبل و… واگذار کرده و این منابع ملی را هم از دست مردم و هم از دولت خارج نموده اند تا از این طریق  و به صورت غیر عمد و نا آگاهانه میلیاردها تومان سود در جیب فرصت طلبان و رانت جویان بریزند. مگر زمین­های مرغوب و با کیفیت در دیگر استانها وجود ندارد؟ دیواری کوتاه تر از مردم مازندران پیدا نشده که اینهمه زمینهای ساحلی را تحت عناوین مختلف تصرف کردند و شخصی سازی نموده و عموم مردم ایران را از این نعمت محروم نمودند، همین حالا صدها جوان تحصیلکرده و آماده کار در روستا  بیکارند، اهالی روستای لاریم طی این سالها از منابع ملی مراقبت کرده و بهتر از متولیان امر از منابع ملی نگهداری نموده اند دلیلش هم واضح است هرجای دیگر  زمینهای ساحلی دست دستگاههای اجرایی بوده همه واگذار و شخصی سازی شده است، حال سئوال ما اینست آیا این مردم که اینگونه امانت داری کردند مستحق پاداشند یا نکوهش؟ ما از مسئولین محترم شهرستان و استان به خصوص مسئولین و نمایندگان مجلس این انتظار را داریم که بیشتر دنبال حل مشکلات روستا باشند و با تمام قوا جلوی فرصت طلبان قد علم کنند تا دیگران خواب جدیدی  برای اندک زمینهای ساحلی باقیمانده نبینند، این مردم سزاوار اینگونه برخوردها نیستند که هر بار تعدادی مجوز بدست تحت عناوین مختلف مشغول زمین خواری باشند.

در اینجا نقدی هم بر راه و شهر سازی وارد است چرا حریم جاده ساحلی را مشخص نمی کنید؟ اگر مشخص کردید چرا علامت گذاری نمی کنید ؟ اگر راه و شهرسازی حریم را ه را مشخص نماید و حریم دریا هم مشخص گردد همگان متوجه خواهند شد زمینی برای زمین خواری باقی نمی ماند اما اگر همینطور رها گردد هر روز خواب جدیدی برای آن خواهند دید، مردم از کم لطفی  بعضی از مسئولان  شهرستان جویبار گله دارند که چرا پس از سالها پیگیری برای احداث حدود دو کیلومتر راه ساحلی اینقدر وقت کشی می­کنند؟

با عنایت به اینکه ممکن است بعضی از مسئولان استان از حساسیتها و موقیعتهای محلی با خبر نباشند جا دارد از شورای اسلامی، دهیاری­ها و بخشداری­های محل به خصوص در کمیته های فنی کارگروههای زیربنایی و مسکن و شهرسازی، کارگروههای آمایش و محیط زیست، تبصره یک ماده یک و… حضور فعال داشته باشند و مسئولان امر را از شرایط محل آگاه سازند تا خدای نکرده مصوبه ای برخلاف عرف و مقررات تصویب نگردد.

یک بار در زمانی که مردم، دستگاههای اداری محلی و شهرستانی مشغول گرفتاریهای خود بودند ودر بی خبری به سر می بردند شهرک شاهین خزر راه اصلی و عبور چندین قرن مردم روستاهای اطراف به ساحل دریا و همچنین بخش بزرگی از زمینهای ملی را تصرف  کرده و هنوز هم دست بردار نیست و حالا درصدد تغییر مسیر رودخانه، احداث پل و… برآمده و هر روز ساز جدید کوک می کند و دست بردار نیست، احتمالا سودهای سرشار و باد آورده اعتیاد آور است و انتهایی برای آن متصور نیست، آنها بدانند هیچ چیز از نگاه تیز بین مردم پنهان نمی ماند، آنها نجیبند لطفا  از نجابت مردم سوء استفاده نکنید.

در زمانی که برداشت یک فرقون ماسه بادی توسط اهالی جرم محسوب میشود، در زمانی  که ساخت یک اتاق کارگری، ساخت انبار و.. در زمینهای آبا اجدادی و ملک شخصی  برای کشاورزان ممنوع می گردد و هرروز با افتخار از تخریب و قلع و قمع صحبت میکنند چرا از واگذاری دهها هکتاری منابع ملی تجدید ناپذیر که متعلق به همه مردم ایران است جلوگیری نمی­کنند؟ و چرا دخل و تصرف در این ابعاد و دخالت در نظم طبیعت جرم محسوب نمی شود ؟

در نقشه های قدیم، راه روستایی که از وسط همین شاهین خزر عبور می­کرده به وضوح پیداست که به جای آن  ویلا سبز شده مسئولین محترم قبل از اینکه مجوزی برای غیر بومی ها صادر کنند و دنبال شخصی کردن ساحل باشند بدانند در همان روستای لاریم صدها نفر واجد شرایط برای تشکیل شرکت تفریحی توریستی، تعاونی و… وجود دارند، اگر راست می­گویید تسهیلات در اختیار آنها گذاشته تا شاغل شوند آن هم نه در قالب شرکتهای شخصی یا خصوصی سازی، به نحوی که با ایجاد امکانات زیربنایی  همه مردم ایران بتوانند با هزینه پائین از آنها استفاده نمایند. زیرا برای اکثریت مردم ایران میسر نیست  اجاره چند صدهزارتومانی برای ویلا پرداخت کنند، آنها  خوابیدن در چادرها و آلاچیق ها را در مناطق تحت کنترل ترجیح میدهند، این کار هم ایجاد شغل و درآمد کرده، هم گردشگران هزینه پائینتری می پردازن و هم زمین­های ملی برای آیندگان حفظ می گردد، ضمن اینکه این مناطق تنها و بهترین گزینه دسترسی مردم شهرستانهای ساری ، قائمشهر و جویبار به دریا می باشد.

از گذشته درس بگیریم و از درد بی درمانی که از رامسر تا بابلسر  به آن دچار  شدیم  را در این مناطق تکرار نکنیم!!

در پایان قابل ذکر است اگر مردم روستای لاریم همین گزینه را از دست بدهند دیگر امیدی به آینده ندارند، ازبخش  اسفبار کشاورزی دیگر  امیدی نیست، سالهای سال است که مرکبات آفت زده، نصفش قاچ خورده و میریزد، نصف دیگرکه روی درخت می ماند مشتری ندارد ،یا هر سال هنگام برداشت برنج، دلالان بازار را از برنج خارجی اشباع می­کنند و بازار تولیدات داخلی را به کما می برند، پاسخگویی هم وجود ندارد. به دلیل سیاست انقباضی دولت در جذب نیروهای انسانی در دستگاههای دولتی و کم رونقی در بخش صنعت و.. امکان جذب نیروی کار وجود ندارد همه که نمی توانند راننده آژانس باشند یا ساندویجی باز کنند، پس این مردم به چه چیزی دل خوش کنند ؟لابد خواهید گفت تشریف ببرند شهرها تا حاشیه نشین شوند و…

بهمن صادقی لاریمی

ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.